Mijn school is een écht VWO: voorbereidend wetenschappelijk onderwijs. Dat betekent dat je meer zelfstandigheid krijgt, die door de jaren heen wordt uitgebouwd. Elke jaarlaag, kinderen van eenzelfde leeftijd, bestaand uit ongeveer 60 kinderen, krijgt een eigen ruimte om in te werken. Iedereen heeft een laptop en een lijst met taken die per week verandert. Deze takenlijst is voor iedereen anders, omdat niet iedereen dezelfde vakken volgt. Het rooster is voor elke groep hetzelfde: de dag wordt opgedeeld in een aantal blokken van 2 uur, en in elk blok zijn twee vakken prioriteit. Iedereen die die vakken heeft, werkt daaraan. Heeft een leerling die vakken niet, dan werkt hij aan een ander vak. Elke week zijn er twee uitleglessen per vak. Een algemene les, waar iedereen bijzit, behalve als je het vak echt heel simpel vindt, dan kunnen er natuurlijk afspraken over worden gemaakt. Het andere is extra, en dus voor iedereen vrijwillig. Tijdens dat tweede blok is er een leraar die dat vak geeft aanwezig in de ruimte voor de groep, zodat leerlingen die er korte vragen over hebben deze even kunnen stellen aan die leraar.

Dit is het basisprincipe, maar hoeft natuurlijk niet voor elk vak te gelden. Soms moet er nou eenmaal veel uitleg gegeven worden, of moet er een practicum worden gedaan. Dat is geen probleem, zo lang als het van tevoren maar duidelijk wordt aangegeven: hierdoor weet iedereen waar hij/zij aan toe is en kan hij/zij daar haar/zijn planning op aanpassen.

Het voordeel van deze manier van een school inrichten is dat er veel ruimte is voor projecten, omdat er relatief veel uren zijn wanneer iedereen tegelijkertijd daar tijd voor heeft. Een ander voordeel is dat je als leerling meestal klaar bent voor school als je thuiskomt, omdat je er op school heel veel tijd aan kan besteden. Dit klinkt heel logisch, maar op de meeste bestaande scholen is dat niet het geval.

Een derde voordeel is dat er geen tijd verloren gaat met het door de school lopen naar een ander vak: het is volgens mij immer onzin dat een groep van 30 leerlingen de hele school door moet lopen om les te krijgen van 1 persoon. Ook kan door middel van deze manier van een school inrichten iedereen op zijn eigen niveau werken: elke leerling heeft een aparte takenlijst voor elke week, die erg makkelijk aangepast kan worden. Ook zijn er veel meer mogelijkheden wat betreft het volgen van extra of bijzondere vakken, omdat daar tijd voor is. Deze school kan dus bij iedereen perfect aangesloten worden, waardoor iedereen een persoonlijke leerroute krijgt. Dat is volgens mij waar de leerling van nu om vraagt: persoonlijker onderwijs.